در اغلب متون مربوط به نمادها (سمبل ها)، نشانه ها، و آرمهای کلامی، موضوع مورد بحث بر مبنای کالاهایی

که این گونه نمادها به بازار عرضه می کنند و یا بر مبنای معیارهای قوم شناسانه، محتوای آنها، ارزش زیبایی شناسانه ی آنها ردیف الفبایی آنها و یا حتی گاه بر مبنای گروههای گوناگون طراحان تقسیم بندی می شود.

هر یک از این نظامهای تقسیم، ارزش خاص خود را دارد،امّا در این مبحث از نمادها و نشانه ها صحبت کرده و به لحاظ معنا و تاریخ آنها را تحلیل خواهیم کرد؛

در بحث های آتی که به مرور در وب سایت در دسترس شما عزیزان خواهیم بود، بر قدرت بیانی بعضی اشکال هندسی نظیر مثلث، مربع و دایره به عنوان مبنای تحلیل تاریخی معنای اشکال و تحول آنها به حروف تاکید می ورزد و در جستجوی این جریان بسیاری ازالفباها و خطوط اروپایی و غیر اروپایی، از خط تصویر نگاری مصری گرفته تا خطهای فنیقی، یونانی، لاتین و قبطی، و از سانسکریت گرفته تا خطهای گوتیک، ایتالیک و خط های نوین امروزی را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

برای دستیابی به این هدف تاریخ و تحول صوری هر یک از حروف را شرح می دهیم، زیرا حروف الفبا در درجه اول یک شکل هستند و معنای آنها جنبه ثانوی دارد و در نتیجه در بررسی تحول نشانه ها این گونه اشکال بنیادی را نباید از نظر دور داشت.

از آنجا که هر یک از حروف الفبا می بایست صورت و در عین حال معنای ویژه ای داشته باشد، شناختن صورت حروف هر یک از خطوط نقطه مناسبی برای آغاز حرکت خواهد بود.نمادها یا علائم معنی دار، خواه مجازی خواه مفهومی و خواه مبتنی بر یک یا چند حرف، تقریبا همواره درون نوعی شکل هندسی محصور بوده و یا شبیه چنین شکلی"نگاشته" شده اند.

هر یک از اشکال هندسی دارای ویژگی بیانی خاصی است و مبنای نمادهای خاصی را تشکیل می دهد؛ دایره می تواند نشانی از ابدیّت، پویش و کمال باشد؛ مربع می تواند به معنای ثبات ، زمین و خانه به کار رود و مثلث می تواند علامت الوهیت، هماهنگی و تناسب باشد...

ادامه مطلب به زودی